روش سیم کشی برای محرک های الکتریکی به مدل خاص و الزامات عملکردی بستگی دارد، اما به طور کلی شامل مراحل زیر است:
سیم کشی برق: ابتدا مطمئن شوید که ولتاژ منبع تغذیه محرک الکتریکی با ولتاژ منبع تغذیه مطابقت دارد. ولتاژهای رایج عبارتند از 24 ولت DC، 110 ولت AC و 220 ولت AC. هنگام سیم کشی، ترمینال های مثبت و منفی یا سیم های برق و نول منبع تغذیه را به ترمینال های ورودی برق محرک وصل کنید و مواظب باشید که قطبیت معکوس نشود.
سیم کشی سیگنال: اگر محرک نیاز به دریافت سیگنال های کنترلی دارد (مانند 4-20 میلی آمپر یا 0-10 ولت)، سیم های سیگنال را به ترمینال های ورودی سیگنال مربوطه وصل کنید. محافظ سیم سیگنال باید به زمین متصل شود تا تداخل کاهش یابد.
سیم کشی بازخورد: برخی از محرک ها بازخورد موقعیت دارند (مانند پتانسیومترها یا انکودرها). سیم های سیگنال بازخورد باید به پایانه های ورودی بازخورد سیستم کنترل متصل شوند. نوع و محدوده سیگنال بازخورد باید با الزامات سیستم کنترل مطابقت داشته باشد.
اتصال به زمین: برای اطمینان از ایمنی، محفظه فلزی محرک باید به طور قابل اطمینانی به زمین متصل شود و سیم زمین باید به یک ترمینال زمین اختصاص داده شود.
اشکال زدایی: پس از اتمام سیم کشی، اشکال زدایی لازم است تا بررسی شود که آیا حرکت محرک با سیگنال کنترل مطابقت دارد و آیا سیگنال بازخورد دقیق است یا خیر. در حین اشکال زدایی، به تنظیمات stroke و سرعت محرک توجه کنید تا از بارگذاری بیش از حد یا آسیب جلوگیری کنید.